Ο Τζον Μακ Γκρέγκορ, το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του εφημέριου Μακ Γκρέγκορ, γεννήθηκε το 1976 στις Βερμούδες, όπου υπηρετούσε για ένα διάστημα ο πατέρας του. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο Νόργουιτς της Ανατολικής Αγγλίας, εξ ου και η μέχρι σήμερα προσήλωσή του στη Νόργουιτς Σίτι, τα παιχνίδια της οποίας φροντίζει να μην χάνει όποτε του δίνεται η ευκαιρία. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Θέτφορντ του νότιου Νόρφολκ όταν ο Μακ Γκρέγκορ ήταν δώδεκα ετών. «Επαρχιώτικο περιβάλλον αλλά με μια δόση αστικής παρακμής», όπως λέει ο ίδιος.
“Στο Θέτφορντ δεν είχες πολλά πράγματα να κάνεις, ούτε σινεμά υπήρχε ούτε τίποτα. Μόνο σε καμιά παμπ μπορούσες να πας στη ζούλα, αυτό ήταν όλο.» Περιγράφει τον εαυτό του ως τυπικό έφηβο του Θέτφορντ, αν και το γεγονός ότι έγραφε ποιήματα, έπαιζε κιθάρα και γύριζε φιλμάκια με μια Super 8 δεν τον κατατάσσει στις τυπικές περιπτώσεις εφήβων.
Την περίοδο που φοιτούσε στο τμήμα Τεχνολογίας των Μέσων στο πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ άρχισε να γράφει διηγήματα, τα οποία συνέχισε και μετά την αποφοίτησή του, ενόσω έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού για να ζήσει. Έκανε τον ταχυδρόμο, τον φούρναρη, τον λαντζιέρη σε εστιατόριο, ώσπου κάποια διηγήματά του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Granta και ακολούθησε το πρώτο του μυθιστόρημα, Είναι σπουδαία πράγματα, κι αν δεν μιλάει κανείς γι’ αυτά –(2002) κατόπιν προτροπής του ατζέντη του να σταματήσει να γράφει διηγήματα, γιατί δεν έχουν ψωμί. Το μυθιστόρημά του είχε πολύ καλή υποδοχή και απέσπασε τα βραβεία Betty Trask και Somerset Maugham για το 2003, συμπεριλήφθηκε δε στην ευρεία λίστα του Man Booker Prize για το έτος 2002. Ζει με τη γυναίκα του στο Νότινγκχαμ, ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο και σκοπεύει να αρχίσει να καλλιεργεί ζαρζαβατικά στη μικρή έκταση που μόλις απέκτησε.
Στη συλλογή διηγημάτων This Isn’t the Sort of Thing That Happens to Someone Like You η κάθε ιστορία τοποθετείται σε συγκεκριμένη περιοχή του Λίνκολνσαϊρ ή αναφέρεται σε κάποιον που προέρχεται απ’ αυτήν την περιοχή. Οι βαλτότοποι (fenlands) δίνουν στον συγγραφέα τη δυνατότητα να στήσει το σκηνικό του σε μέρη παραμελημένα, ξεχασμένα, εκεί όπου δεν γίνεται τίποτα. Η φράση “This isn’t the sort of thing that happens here”, (σε ελεύθερη μετάφραση «Κάτι τέτοια δεν συμβαίνουν εδώ») από τα πιο γνωστά τηλεοπτικά κλισέ που κλείνουν πάντα τα ρεπορτάζ με δραματικά γεγονότα, δίνει το στίγμα των διηγημάτων: άνθρωποι μικροί, ζωές ασήμαντες.
liviaslounge 