Ο Χούλιο Γιαμαθάρες γεννήθηκε στο Βεγκαμιάν της επαρχίας της Λεόν (Ισπανία) το 1955. Έχει ασχοληθεί με όλα τα λογοτεχνικά είδη: ποίηση, μυθιστόρημα, διήγημα, δοκίμιο, ταξιδιωτικό αφήγημα, κινηματογραφικό σενάριο, καθώς και με τη δημοσιογραφία. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Το φεγγάρι των λύκων (εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1991, μτφ. Μαρία Χατζηγιάννη) και Η κίτρινη βροχή (εκδόσεις Σέλας, 1999, μτφ. Κωνσταντίνος Παλαιολόγος), η συλλογή διηγημάτων Στη μέση του πουθενά (εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2007, μτφ. Νάντια Γιαννούλια, Δώρα Δημητρίου, Θεώνη Κάμπρα, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος) και το δοκίμιο Η τέχνη του ψεύδεσθαι (Instituto Cervantes, 2002, μτφ. Κωνσταντίνος Παλαιολόγος). Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί επίσης στις συλλογές Σιδηροδρομικώς. Μπουένος Άιρες – Μαδρίτη με τρένο (εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2004), Αρχίζει το ματς (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2010), Mini71cuentos. Ανθολογία ισπανόφωνου μικροδιηγήματος (εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, 2012). «Ο οδηγός που χάθηκε» περιλαμβάνεται στη συλλογή Tanta pasión para nada (Εκδόσεις Alfaguara, Μαδρίτη, 2011).
Έχετε πει πως υπάρχουν συγγραφείς μεγάλων αποστάσεων (μυθιστοριογράφοι) και μικρών αποστάσεων (διηγηματογράφοι). Παρ’ όλα αυτά, εσείς γράφετε τόσο μυθιστορήματα όσο και διηγήματα, μήπως ανήκετε σε κάποια ειδική κατηγορία;
Κάθε συγγραφέας κινείται καλύτερα σε ένα είδος από ό,τι σε κάποιο άλλο και, μέσα σε αυτό, σε μια υποκατηγορία του από ό,τι σε κάποια άλλη. Μιλώντας για την πεζογραφία, υπάρχουν συγγραφείς που κατέχουν καλύτερα το μυθιστόρημα από ό,τι το διήγημα, ή αντίστροφα· έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά του καθενός. Είναι φυσιολογικό αυτό. Αυτό που δεν είναι σύνηθες είναι κάποιος να κατέχει το ίδιο καλά την τέχνη όλων των ειδών και όλων των αποστάσεων.
Αρχίζετε την τελευταία συλλογή διηγημάτων σας Tanta pasión para nada [Πολύ κακό για το τίποτα] με ένα μότο του Χ. Λ. Μπόρχες: «Είμαστε χαρακτήρες ενός παραμυθιού». Το πιστεύετε ή είναι ποιητική αδεία;
Το πιστεύω. Στην περίπτωσή μου, οι παραπομπές σε άλλους συγγραφείς δικαιολογούνται πάντα από το περιεχόμενό τους. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα τις χρησιμοποιούσα.
Οι πρωταγωνιστές των διηγημάτων σας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αποτυγχάνουν παταγωδώς σε αυτό που κάνουν. Σας αρέσει να τους βλέπετε να υποφέρουν ή απλώς πιστεύετε ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική στη μοίρα των ανθρώπων;
Δεν μου αρέσει να βλέπω τα πρόσωπα των διηγημάτων μου να υποφέρουν. Είναι αρχέτυπα χαρακτήρων που βλέπω στη ζωή, πράγμα το οποίο είναι διαφορετικό.
Έχετε μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες και τα έργα σας έχουν γνωρίσει επιτυχία σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Έναν συγγραφέα τον ενδιαφέρει περισσότερο να διαβαστεί και να γίνει κατανοητός στη χώρα του ή έξω από τα σύνορά της;
Εγώ δεν έχω σύνορα, ούτε ως συγγραφέας ούτε ως άτομο. Θέλω να κατανοήσω όλο τον κόσμο και να με κατανοήσει όλος ο κόσμος. Και μια διόρθωση συγγραφικής ματαιοδοξίας: έχω μεταφραστεί σε είκοσι τέσσερις γλώσσες.
Πώς είναι η σχέση σας με τους μεταφραστές σας;
Πολύ καλή. Με όσους γνωρίζω γιατί είναι καταπληκτικά άτομα και με όσους δεν γνωρίζω γι’ αυτό ακριβώς το λόγο: γιατί δεν γνωριζόμαστε.
liviaslounge 